UT verbetert de mobiliteit van paretische patiënten

Draagbare robots zoals exoskeletten worden vaak gebruikt bij de revalidatie van paretische patiënten (mensen met een gedeeltelijke verlamming, bijvoorbeeld na een beroerte of ruggenmergletsel).

Deze exoskeletten werken min of meer zonder diepgaande kennis van het lichaam van de patiënt. 

Promovendus Guillaume Durandau van de Universiteit Twente voegt controllers toe aan draagbare robots zodat intuïtieve menselijke controle mogelijk is.

Durandau rust draagbare robots uit met digitale neuromusculoskeletale modelgebaseerde controllers om robuuste en intuïtieve menselijke besturing van draagbare robots mogelijk te maken. Na een letsel dat neuromusculaire laesies veroorzaakt, zoals een beroerte, vindt het grootste deel van het herstel van de motorische capaciteit plaats in de eerste zes maanden na het incident. Na deze periode wordt de patiënt als chronisch beschouwd en is er weinig verdere verbetering te verwachten.

Slechts 10 procent van de beroertepatiënten herstelt volledig, de rest zal met een of andere beperking moeten leven. Een van de belangrijkste aandoeningen is een afname van de mobiliteit als gevolg van spierzwakte of verlies van spiercontrole. Om het effect van de beperking te helpen verzachten zijn hulprobots zoals exoskeletten ontwikkeld.